نئو چیست؟

نئو (NEO) یک ارز رمزنگاری شده‌ی نسبتا جدید است، اما نباید آن را بخاطر تازه وارد بودنش نادیده گرفت. کوین NEO به عنوان پاسخ چین به اتریوم در نظر گرفته شده است. در این بررسی، ما در مورد همه چیز، از چگونگی کار کوین NEO تا پتانسیل‌های این کوین بحث خواهیم کرد

NEO یک پلتفرم بلاک چین و همچنین یک ارز رمزنگاری شده برای ایجاد یک اقتصاد دقیق است که انتقال داده‌های بین‌المللی و دیجیتال را بین کاربران تسهیل می‌بخشد. هدف اولیه NEO استفاده از قراردادهای هوشمند و دیجیتال غیر متمرکز و تبدیل شدن به نماینده توزیع، از دارایی‌های دیجیتال بوده است (به عنوان مثال، پرداخت اجاره با استفاده از یک قرارداد هوشمند که یک بار در ماه به صورت خودکار چک می‌نویسد و ارسال می‌کند).

تاریخچه کوین NEO

تاریخچه کوین NEO جالب است. این شرکت در ابتدا در سال ۲۰۱۴ با اسم «AntShares» راه‌اندازی شد. در عرضه اولیه این کوین (ICO)، در شانگهای، این پروژه مبتنی بر بلاک چین بیش از ۵/۱ میلیون دلار به دست آورد و همچنین در چارچوب بلاک چین جهانی OnChain توسعه یافت.

Antshares خیلی زود در میان معامله گران در بازار رمزارزهای چین به عنوان رقیب اتریوم شهرت یافت. با این حال، بازار جهانی را زیاد تحت تاثیر خود قرار نداد. برای حل این مسئله، تیم توسعه AntShares تصمیم گرفت تا آن را به عنوان NEO بازنویسی کند. NEO اولین پلت فرم بلاک چین غیر متمرکز و ارز رمزنگاری شده منبع باز است که در چین راه اندازی شد.

در عرض چند ماه پس از تغییر برند، NEO جزء ۱۰ کوین برتر بزرگترین اکسچنج‌های جهان شد. تعجب آور بود که موتورهای جستجو به یکباره با حجم وسیعی از سوالاتی مانند کوین NEO چیست؟ و ارز رمزنگاری NEO چیست؟ رو به رو شدند.

بیشتر بخوانید: اتریوم چیست و چگونه کار می کند؟

بنیانگذار کوین NEO چه کسی است؟

NEO توسط  Da HongFei در فوریه ۲۰۱۳ بنیان گذاری شد. کوین NEO همچنین توسط یکی دیگر از بنیان گذاران و توسعه دهندگان آن به نام  Erik Zhang پشتیبانی می‌شود.

عرضه کل کوین NEO

در مجموع ۱۰۰ میلیون NEO در بلاک اصلی ایجاد شده و با توجه به مکانیزم توزیع آن، عرضه شده است. مقدار کل کوین‌های NEO ثابت است و نمی‌تواند افزایش یابد. در ابتدا، ۱۰۰ میلیون NEO به دو دسته تقسیم شدند. ۵۰ میلیون NEO از طریق ICO فروخته شد و به سرمایه گذاران اولیه داده شد. ۵۰ میلیون باقیمانده NEO توسط “شورای NEO” رزرو شده است تا بتوان عرضه آن را در طی گذر زمان مدیریت کرد.

توزیع NEO

در تاریخ ۱۶ اکتبر سال ۲۰۱۷، عرضه کوین NEO به پایان رسید و ۵۰ میلیون NEO آزاد شد. توزیع کوین NEO منتشر شده به شرح زیر است:

• ۱۰ میلیون NEO به توسعه دهندگان NEO و اعضای شورای NEO داده شد.
• ۱۰ میلیون NEO به عنوان انگیزه برای توسعه دهندگان در اکوسیستم NEO تعیین شد.
• ۱۵ میلیون NEO برای سرمایه گذاری در پروژه های توسعه بلاکچین NEO اختصاص داده شده است.
• ۱۵ میلیون NEO برای روز مبادا کنار گذاشته شده است.

در حال حاضر ۶۵ میلیون کوین NEO در گردش وجود دارد و همچنین به نظر نمی‌رسد که استفاده از NEO بیش از ۱۵ میلیون توکن در سال باشد.

چگونه کوین NEO ماین می‌شود؟

وقتی افراد سعی می‌کنند که چگونگی ماین NEO را بفهمند از اینکه این کوین غیرقابل ماین کردن است نا امید می‌شوند. قضیه از این قرار است که هرچه شما NEO بیشتری داشته باشید، GAS بیشتری به دست می‌آورید (GAS توکن مورد نیاز برای اجرای شبکه است).

با گذشت زمان چند سال طول خواهد کشید تا مقدار GAS به ۱۰۰ میلیون ظرفیت کامل خود برسد. همانطور که NEO به طور کامل از قبل تهیه شده است، دارندگان NEO فقط هزینه‌های مربوط به معاملات را دریافت می‌کنند.

NEO چگونه کار می‌کند؟

NEO یک رویکرد ترکیبی برای فناوری بلاک چین خود درنظر گرفته است. در حالی که NEO از بلاک چین خود استفاده می‌کند، نحوه انتقال دارایی‌ها متفاوت است. NEO دارای دو توکن رمزگذاری است:

• NEO – قبلا به عنوان (AntShares (ANS نامگذاری شده بود.
• GAS – قبلا به عنوان (AntCoins (ANC نامگذاری شده بود.

توکن NEO با امنیت کامل عمل می‌کند و مانند سهام در شرکت هاست. این توکن در ایجاد بلوک، تغییرات شبکه، مدیریت شبکه و سایر نیازها مورد استفاده قرار خواهد گرفت.

توکن GAS به عنوان سوختی برای بلوک NEO عمل می‌کند. بر خلاف NEO، GAS با ضریب ۸^۱۰/۱ قابل تقسیم است. GAS برای تخصیص منابع، هزینه‌های شبکه و همچنین برای عملیاتی مانند ارائه انگیزه برای حفظ بلاک چین و اجرای قراردادهای هوشمند و DApps استفاده می‌شود.

بیشتر بخوانید: ریپل چیست؟

امکانات کوین NEO

بر خلاف بیت‌کوین و اتریوم، که الگوریتم اجماع اثبات کار (POW) را اتخاذ کرده‌اند (که عامل محدود کننده‌ای است که انرژی بسیار زیادی را مصرف می‌کند) NEO از مکانیسم اجماع dBFT استفاده می‌کند که از معاملات بیشتری در یک زمان پشتیبانی می‌کند.

در مقایسه با ۱۵ تراکنش در ثانیه‌ی اتریوم، NEO تا ۱۰٬۰۰۰ تراکنش در ثانیه را پشتیبانی می‌کند. از جمله ویژگی‌های کلیدی کوین نئو:  NeoFS و NeoQ می‌باشد.

سرویس NeoFS اجازه ذخیره سازی غیر متمرکز را به شما می‌دهد. NeoFS مانند یک dropbox به حساب می آید. مکانیزم رمزنگاری مبتنی بر شبکه NeoQ مسئله‌هایی را ایجاد می‌کند که توسط رایانه‌های کوانتومی قابل حل نیست.

یکی دیگر از ویژگی‌های مهم کوین NEO این است که بر خلاف دیگر ارزهای رمزنگاری شده قابل تقسیم نیست؛ کمترین واحد آن همیشه ثابت خواهد بود.

بر خلاف اتریوم، که تنها با زبان برنامه نویسی Solidity پشتیبانی می‌شود، NEO توسط زبان‌های برنامه نویسی متعددی مانند Java، Python و #C پشتیبانی می‌شود.

لیست ICO های کوین NEO

پروژه هایی وجود دارند که NEO قصد پیاده سازی آن ها را دارد. توجه داشته باشید که برخی از این ICOها در نقشه راه کوین NEO ممکن است در بلاکچین NEO اجرایی شود.

• ICOهای انجام شده: Zeepin، Thecky، Qlink، Trinity  وOntology
• ICOهای آینده: NEO :  NEX، YouPayGo، PeerAtlas، Apex، Thor، و Narrative

بیشتر بخوانید: ICO چیست؟

نقشه راه NEO، پتانسیل های آینده

همانطور که از لیست ICOها مشخص است، پروژه‌های بسیار خوبی در راه است. اگر چه اکثر تمرکز NEO  بر روی ICO ها می‌باشد، اما نقشه راه NEO نقاط قوت دیگری نیز دارد. NEO به طور پیوسته در حال توسعه و پیشرفت می‌باشد و به تازگی در حال توسعه «شبکه هستی شناسی» است (مکانیسم امنیتی که از انطباق و شفافیت برای تقویت اقتصاد هوشمند NEO و همچنین پلتفرم موجود خود استفاده می‌کند)

آیوتا چیست؟

پروژهٔ آیوتا (IOTA) در سال ۲۰۱۵ توسط سرگی ایوانچگلو، دیوید سونتسبو، سرجیو پوپوف و دومینیک شاینر معرفی شد. این پروژه از بدو راه اندازی تاکنون در کشور آلمان توسط بنیانگذاران آن مدیریت می‌شود.

Iota Coin

آیوتا مانند سایر پروژه‌های ارز دیجیتال قصد داشت یک سیستم پرداخت عمومی ایجاد کند که بتواند تراکنش‌ها را سریع تر، امن تر، ارزان تر و با مقیاس پذیری بالاتر پردازش کند.  پروژهٔ آیوتا همچنین از ارز دیجیتال مخصوص به خود به نام (MIOTA) رونمایی کرده است.

قبل از اینکه آیوتا به طور رسمی راه اندازی شود، بودجهٔ خود را از طریق عرضهٔ اولیه سکه جمع آوری کرد. پروژه در مجموع ۳۰۰۰ بیت کوین جمع آوری کرد که در آن موقع ارزشی معادل ۴۳۴۰۰۰ دلار داشت. از آن موقع تاکنون بازار سرمایهٔ‌ آیوتا به بیش از ۱۴ میلیارد دلار رسیده است.

یکی از جذاب ترین ویژگی‌هایی که آیوتا کوین دارد این است که بجای استفاده از فناوری بلاک چین از یک سیستم منحصر به نام "تنگل" استفاده می‌کند. یعنی تمام بخش‌های داده به یکدیگر متصل هستند یا به اصطلاح لینک شده‌اند.

تنگل چیست؟

یکی دیگر از جذابیت‌های آیوتا عدم حضور ماینرها است. در شبکهٔ آیوتا همه چیز متفاوت عمل می‌کند به طوریکه هر کس قصد ارسال دارایی از طریق شبکه را داشته باشد باید در تایید سایر تراکنش‌ها به شبکه کمک کند. به مثال زیر توجه کنید:

• جان به چارلی مبلغی ارسال می‌کند.
• جان باید در حین انتقال، تراکنشِ مربوط به دو کاربر دیگر به نام بیلی و کیت را تایید کند.
• اون این کار را توسط قدرت محاسباتی سیستم خود انجام می‌دهد.
• بیلی یا کیت نیز هر گاه تصمیم به انتقال سرمایه در شبکه کنند موظف هستند تراکنش‌های دو کاربر دیگر را تایید کنند. 
• این کار مانند یک زنجیره در شبکه ادامه خواهد یافت. ایده‌ای که پشت این قضیه است باعث می‌شود تا افراد زیادی از سیستم آیوتا استفاده کنند و در نتیجه مقیاس پذیری شبکه افزایش یابد. مقیاس پذیری باعث می‌شود تا تراکنش‌ها بدون هیچ محدودیتی در شبکه پردازش و تایید شوند.

بیشتر بخوانید: تراکنش کوین بیس (Coinbase) یا تولید نسل

نکتهٔ جالب اینکه تیم سازندهٔ آیوتا اذعان داشت که سیستم هنوز نوعی الگوریتم اثبات کار است، اما با این حال یک سیستم کارآمدتر است.

تراکنش‌های آیوتا

کارمزد

ویژگی دیگر تنگل رایگان بودن کارمزد تراکنش‌های آن است. این به این خاطر است که ماینرها در شبکه حضور ندارند و همه در شبکه موظف هستند سایر تراکنش‌ها را تایید کنند که این کار تنها هزینهٔ برق اندکی به همراه دارد. با حذف کارمزدها، پروتکل آیوتا می‌تواند از فرایند "ریز پرداخت‌ها" استفاده کند.

ریز پرداخت‌ها در آگهی‌های اینترنتی استفاده می‌شوند. به طور مثال شما وارد سایتی می‌شوید. سایت مورد نظر تبلیغی در کنار محتوای خود قرار داده است که شما با کلیک کردن روی آن و مشاهدهٔ آگهی مقداری پاداش دریافت می‌کنید. پاداش‌ها متفاوت هستند، مثلا در بازی‌های آنلاین سکه یا الماس رایگان جایزه می‌گیرید و در صنعت رمزنگار، ارز دیجیتال مانند آیوتا پاداش می‌گیرید.

سرعت تراکنش

آیوتا برای افزایش سرعت تراکنش خود از سیستم "کوردیناتور" استفاده می‌کند. این سیستم شبیه به یک پروتکل متمرکز عمل می‌کند که به طور موقت وظیفهٔ اثبات تراکنش‌ها را برعهده دارد؛ زیرا آیوتا قصد دارد این وظیفه را به عهدهٔ کاربران خود بسپارد، اما به دلیل آنکه پروژه هنوز در ابتدای راه خود قرار دارد و کاربران کمی از آن استفاده می‌کنند این کار فعلا شدنی نیست. 

بیشتر بخوانید: جهش بزرگ نهنگ بیت کوین

بنابراین، در حال حاضر ممکن است تراکنش‌ها چند دقیقه طول بکشند و حتی هنگام اختلالات شبکه این زمان افزایش یابد. برای اینکه سرعت تراکنش‌ها افزایش یابد، باید افراد زیادی جهت تایید تراکنش‌ها به شبکه بپیوندند.  تیم سازندهٔ آیوتا در حال طراحی سیستمی به نام "فلش چنل" است که تراکنش‌ها را در یک چشم به هم زدن تایید می‌کند. اگر آن‌ها بتوانند این طرح را به سرانجام برسانند قطعا آیوتا به عنوان سریع ترین ارز دیجیتال جهان شناخته می‌شود.

امنیت

سیستم کوردیناتور متمرکز است و اگر سرورهای آن قطع شوند، آنگاه کل شبکه در معرض خطر قرار می‌گیرد. این اتفاق قبلا هم برای شبکه افتاده بود و منجر به قطعی چند روزهٔ سیستم آیوتا شده بود. سیستم کوردیناتور همچنین به منظور جلوگیری از "حملهٔ ۳۴ درصدی" در شبکه نصب شده است. چرا به آن حملهٔ ۳۴ درصدی می‌گویند؟

هکرها برای اینکه بتوانند با قدرت محاسباتی سیستم‌های خود تغییراتی در شبکه اعمال کنند باید کنترل ۳۴ درصد از شبکه را بدست آورند. بیت کوین نیز همیشه در معرض این خطر قرار دارد با این تفاوت که هکر باید کنترل ۵۱ درصد از شبکهٔ بیت کوین را بدست آورد.

البته آیوتا در مسیر تمرکز زدایی قرار دارد و در آینده‌ای نزدیک تمام سرورهای آن غیرمتمرکز خواهند شد. در ضمن آیوتا نباید از خطر چکش خواری غافل شود زیرا ارزهای دیجیتال بزرگ از جمله بیت کوین با این مشکل مهم مواجه شده‌ بودند.

مزایا و معایب

مزایا

• تراکنش‌های رایگان
• مقیاس پذیری بالا
• پردازش تمامی داده‌ها - تنها به تراکنش‌های مالی ختم نمی‌شود
• تراکنش‌های فوری (بزودی)
• عدم حضور ماینرها - مشارکت تمامی کاربران در شبکه

معایب

• هنوز در شرف راه اندازی
• مشخص نبودن تاریخ دقیق راه اندازی
• متمرکز بودن
• نقص فنی فراوان
• امنیت متوسط

دش چیست؟

ارز دیجیتال دش (DASH) در سال ۲۰۱۴ معرفی شد و بازار سرمایهٔ آن در حال حاضر ۲.۴ میلیارد دلار است. توسعه دهندگان دش پیش از اینکه نام کنونی را انتخاب کنند، دو بار آن را تغییر داده‌ بودند. 

دش مانند بیت کوین یک ارز دیجیتال است که می‌توان از آن به عنوان یک واحد پول برای ارسال و دریافت پرداخت‌ها استفاده کرد. در واقع دش بر اساس فناوری بلاک چینِ بیت کوین ساخته شده است، با این تفاوت که اصلاحات قابل توجهی در این زمینه انجام داده است.

دش به دلیل ارائهٔ امنیت بهتر و سرعت تراکنش بالاتر نسبت به بیت کوین از محبوبیت قابل توجهی برخوردار است. او این ویژگی‌ها را به کمک طرح منحصر به فردی به نام "مستر نود" به دست آورده است.  ارز دیجیتال دش در کنار چنین مزایایی به خود متکی بوده و بر خلاف بیت کوین برای ارتقا دادن فناوری دَش و اصلاحات بیشتر نیازی به کمک دیگران ندارد. 

دش ابتدا در ۱۸ ژانویه ۲۰۱۴ با نام ایکس کوین (Xcoin) توسط ایوان دوفیلد معرفی شد. تنها ده روز پس از معرفی رسمی، توسعه دهندگان نام آن را به دارک کوین (Darkcoin) تغییر دادند. اما سرانجام در ۲۵ مارس ۲۰۱۵ نام دش را برای آن انتخاب کردند. نام دش (DASH) ترکیب دو واژهٔ دیجیتال (Digital) و کش (Cash) است.

بیشتر بخوانید: مسترنود (MasterNode)

ارز دیجیتال دش بسیار شبیه به لایت کوین طراحی شده است. هر گاه در صنعت ارز دیجیتال، یک رمزارز (مثلا دش) بر پایهٔ رمزارز دیگری (مثلا لایت کوین) ساخته شود به اصطلاح می‌گویند که دش از لایت کوین فورک شده است. هنگامی که دش معرفی شد با نقصی بزرگ مواجه شد که منجر به استخراج ۱.۹ میلیون کوین ظرف دو روز شد. این رقم شامل ده درصد از کل کوین‌های موجود دش که تاکنون تولید شده است، می‌شود.

پس از این اتفاق، ایوان دوفیلد پیشنهاد کرد که کوین‌ها را مجددا عرضه کنند که با مخالفت تیم سازندهٔ دش همراه شد و پروژه همچنان ادامه یافت. دش در زمان معرفی تا سال ۲۰۱۶ تنها ۱۰ دلار ارزش داشت، اما ظرف یک سال همانطور که در نمودار مشاهده می‌کنید قیمت آن به ۱۵۴۰ دلار رسید.

کارایی دش

دش ویژگی‌های فراوانی دارد که آن را به سایر ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین و لایت کوین نزدیک می‌کند. دش به لطف داشتن سه ویژگی منحصر به فرد که در ادامه به آن‌ها خواهیم پرداخت از سرعت تراکنش بالا و حریم خصوصی قابل قبولی برخوردار شده است. اولین ویژگی مسترنودها هستند.

مسترنود

در بلاک چین بیت کوین این ماینرها هستند که تراکنش‌ها را بررسی و تایید می‌کنند و به ازای این کار پاداش دریافت می‌کنند. به همین ترتیب ماینرها در ارز دیجیتال دش نیز چنین کاری را انجام می‌دهند، با این تفاوت که سیستم آن به دو بخشِ مسترنود و ماینرها تقسیم می‌شود. کاربری که قصد تبدیل شدن به یک مسترنود را دارد باید حداقل هزار دش در اختیار داشته باشد.

مسترنودها به عنوان سرورهای ویژه‌ای عمل می‌کنند که وظایف اصلی در شبکهٔ رمزارز دش را بر عهده دارند. 

• حفظ حریم خصوصی تراکنش‌ها (ارسال خصوصی)
• انجام تراکنش‌های فوری (ارسال فوری)
• نظارت و سیستم خزانه داری

همانطور که در نمودار زیر مشاهده می‌کنید، یک شبکهٔ قوی و رو به رشد از مسترنودهای دش ترسیم شده است.

این مسترنودها امنیت شبکه را بهبود می‌بخشند و اطمینان حاصل می‌کنند که تراکنش‌ها با سرعتی که سازندگان دش تعیین کرده‌اند همخوانی داشته باشند. این امر بستگی به تلاش و هزینه‌ای که مسترنودها انجام می‌دهند دارد و در ازای آن پاداش دریافت می‌کنند. هر مسترنود در ازای استخراج یک دش، ۴۵ درصد پاداش دریافت می‌کند. یک سکهٔ دش که توسط ماینرها استخراج شود، به روش زیر تقسیم می‌شود:

• ۴۵ درصد پاداش‌ها (۰.۴۵ دش) به ماینرها تعلق می‌گیرد
• ۴۵ درصد پاداش (۰.۴۵ دش) به مسترنودها تعلق می‌گیرد
• ۱۰ درصد نیز (۰.۱۰ دش) صرف بهبود شبکه می‌شود

همانطور که در تصویر زیر می‌بینید، متوجه می‌شوید که مسترنودها چگونه دو مزیت بزرگ دیگر را برای شبکه فراهم می‌کنند. 

بیشتر بخوانید: ارز دیجیتال پیو ایکس (PIVX)

ارسال خصوصی

یکی از مشکلاتی که بلاک چین بیت کوین با آن مواجه است عمومی بودن آن است، به طوری که اگر یک تراکنش در شبکه انجام شود، هر کس در جهان که دسترسی به اینترنت دارد می‌تواند موارد زیر را در مورد آن بفهمد:

• آدرس عمومی فرستنده و دریافت کننده 
• مبلغ تراکنش
• تاریخچهٔ تراکنش‌های قبلی بیت کوین

مشکلات را می‌بینید؟ هیچ شباهتی به پول‌های فیات ندارد و جزئیات هر تراکنش تنها به طرف‌های معامله ختم نمی‌شود بلکه همه (منظورم از همه، تمام افراد جهان است که دسترسی به اینترنت دارند!) می‌توانند از جزئیات تراکنش خبردار شوند.

دش اما تمامی این مشکلات را در نسخهٔ خود رفع کرده است و سیستمی به نام "ارسال خصوصی" را برای حفظ حریم شخصی تراکنش‌ها ارائه داده است. به همین خاطر، تراکنش‌های دش غیر قابل رهگیری هستند و هیچکس نمی‌تواند از هویت کاربران با خبر شود. همانطور که گفتم مسئولیت حفظ حریم خصوصی تراکنش‌ها برعهدهٔ مسترنودها است.

این ویژگی باعث می‌شود تا دش به عنوان یک رمزارز "تبدیل پذیر" شناخته شود. آیا می‌دانید تبدیل پذیر بودن به چه معناست؟

تمام پول‌های فیات (مانند دلار، یورو، پوند و غیره) همگی تبدیل پذیر هستند. این بدان معناست که همهٔ واحد‌های پول به یکدیگر قابل تبدیل هستند، یعنی با داشتن ده دلار می‌توانید چند یورو تهیه کنید و برعکس.  اما این امر برای بیت کوین میسر نیست، زیرا تراکنش‌های بیت کوین قابل رهگیری هستند و شخصی که در حال خرید آن است می‌تواند از پذیرش بیت کوینی که در گذشته در تجارت غیرقانونی استفاده شده خودداری کند.

از آنجایی که تراکنش‌های ارز دیجیتال دش غیرقابل رهگیری هستند، تاریخچهٔ آن‌ها نامعلوم است. این بدان معناست که ارز دیجیتال دش تبدیل پذیر است. 

ارسال فوری

به طور میانگین،‌ ده دقیقه طول می‌کشد تا یک تراکنش بیت کوین تایید شود. در آن سو، تنها چند ثانیه طول می‌شد تا تراکنش‌ با استفاده از ویزا یا مسترکارت انجام شود.

این امر باعث شده است تا سوالات فراوانی در مورد مقیاس پذیری بیت کوین و استفادهٔ گسترده از آن مطرح شود. دش اما این مشکل را با فرایند خاصی به نام "ارسال فوری" برطرف کرده است. تراکنش‌های دش به لطف این فرایند بلافاصله توسط شبکهٔ مسترنود تایید می‌شوند.

البته گفتنی است کارمزد فرایند ارسال فوری نسبت به تراکنش‌های معمولی دش که تقریبا ۲.۵ دقیقه طول می‌کشند بیشتر است. اما فکر کنم کسی حاضر نباشد به خاطر کمی قیمت کمتر ۲.۵ دقیقه صبر کند. معمولا همه با پرداخت کارمزدی بیشتر فرایند ارسال فوری را انتخاب می‌کنند.

این سه ویژگی فوق العاده باعث شده است تا ارز دیجیتال دش نسبت به سایر ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین و لایت کوین برتری پیدا کند.

بیشتر بخوانید: ارز دیجیتال کومودو (Komodo)

پروتکل و حاکمیت خود گردان

تمامی پاداش‌های استخراج بیت کوین به ماینرها تعلق می‌گیرد، این در حالی است که ده درصد پاداش‌های ارز دیجیتال دش به شرکت تعلق می‌گیرد. این ده درصد معمولا در خود شرکت ذخیره می‌شود و هنگام ارتقای سیستم‌های دش از آن استفاده می‌شود. این بدان معناست که ارز دیجیتال دش متکی به خود بوده و برای ارتقای سیستم نیازی به کمک دیگران ندارد.

شاید از خود بپرسید که این ذخایر به دستور چه کسی برای آپدیت دش استفاده می‌شوند؟ ارز دیجیتال دش این کار را با مشارکت کاربران شبکه انجام می‌دهد. به این صورت که یک نظرسنجی در شبکه برگزار می‌کند و طبق نظر کاربران فرایند ارتقا را آغاز می‌کند.

همانطور که مشاهده می‌کنید تمام کاربران شبکهٔ دش از این حق برخوردارند که پیشنهاد‌های خود را مطرح کنند و به طرح‌های شرکت رای دهند. این بسیار موضوع مهمی است زیرا بلاک چین یک فناوری مدرن است و پیش از اینکه به یک جریان اصلی تبدیل شود، نیازمند توسعهٔ مداوم است. 

همانطور که می‌بینید ارز دیجیتال دش آپدیت‌های فراوانی ارائه می‌دهد. بیشتر آپدیت‌ها شامل مسائل فنی و روش‌های تراکنش می‌شوند.

از آنجایی که نحوهٔ تراکنش بیشتر ارزهای دیجیتال مشابه هم هستند از گفتن طریقهٔ تراکنش دش در این مقاله خودداری کرده‌ایم. برای اطلاع از چگونگی تراکنش‌ها روی لینک آبی کلیک کنید.

دش در کجا استفاده می‌شود؟

ارز دیجیتال دش در سال ۲۰۱۷ سیر صعودی خود را آغاز کرد. اگر در ابتدای سال ۲۰۱۷ ده دلار دش خریداری می‌کردید، دارایی شما تا دسامبر همان سال به ۱۵۰۰ دلار می‌رسید. افزایش ۱۴۹۰۰ درصدی در کمتر از یک سال! دیوانه کننده‌ نیست؟ یکی از عمده‌ترین دلایلی که ارز دیجیتال دش را به محبوبیت رساند، برطرف کردن دو مشکل بزرگ بیت کوین بود. مشکلاتی از قبیل سرعت تراکنش پایین و عدم حریم خصوصی.

در قسمت زیر به چند نمونه از ویژگی‌های منحصر به فرد دش اشاره می‌کنیم:

• بهبود سرعت تراکنش
• پروتکل و حاکمیت خودگردان
• هزینهٔ کارمز کم - ۰.۲ الی ۰.۳ دلار
• کاملا غیر متمرکز نبودن و متکی به مسترنودها
• حریم خصوصی فوق العاده

امنیت

دش مانند سایر ارزهای دیجیتال راهی امن برای انجام تراکنش‌ها بدون نیاز به شخص ثالث ارائه می‌دهد. به طور مثال، اگر از طریق ویزا کارت اقدام به پرداخت وجه خود کنید، آنگاه کارت ویزا فرایند انتقال را بررسی می‌کند تا مطمئن شود که تراکنش به صورت ایمن انجام شده باشد. همچنین تاریخچهٔ تمامی تراکنش‌ها را برای مراجعهٔ بعدی ذخیره می‌کند.

متاسفانه اگر امنیت ویزا کارت یا دیگر واسطه‌ها از بین برود، سایر کاربران نیز در معرض خطر قرار می‌گیرند. در واقع در سال‌های اخیر، بسیاری از بانک‌ها و موسسات مالی مورد حملهٔ هکرها قرار گرفته‌اند که منجر به از دست رفتن دارایی‌ کاربران شده است.

ارز دیجیتال دش مبتنی بر بلاک چین است و به لطف آن گزینه‌های امنیتی فراوانی ارائه می‌دهد. تراکنش‌های دش بجای آنکه به سرورهای متمرکز بانک‌ها اعتماد کنند، توسط ۴۹۴۳ سرور جداگانه در سراسر جهان تایید می‌شوند. این سرورها همان مسترنودهایی هستند که در ابتدای مقاله دربارهٔ آن‌ها صحبت کردیم.

بدون شک ارز دیجیتال دش به همراه فناوری قدرتمندش توانسته‌ است با سایر ارزهای دیجیتال رقابت کند و در آینده‌ای نزدیک تبدیل به یکی از محبوب‌ترین ارزهای صنعت رمزارز خواهد شد.

لایت کوین چیست؟

پس از معرفی بیت کوین در سال ۲۰۰۹، ارزهای دیجیتال زیادی وارد بازار بلاک چین شده‌اند. هر کدام از آن‌ها معتقد بودند که دارای مزیت بهتری هستند، مثلا برخی از سرعت بالایی برخوردارند، برخی هزینهٔ مناسبی دارند و برخی از مقیاس پذیری بیشتری بهره می‌برند.

یکی از این کوین‌ها لایت کوین (Litecoin) نام دارد که در سال ۲۰۱۱ معرفی شد. هدف لایت کوین این بود تا تبدیل به نسخهٔ سبک تر بیت کوین شود. آیا می‌دانستید سرعت تراکنش لایت کوین ۴ برابر بیت کوین است و هزینهٔ آن نیز به مراتب کمتر است؟ برای اینکه دربارهٔ تمام این‌ها بدانید به ادامهٔ مقاله توجه کنید.

تاریخچه

لایت کوین اولین بار در سال ۲۰۱۱ توسط کارمند سابق گوگل چارلی لی معرفی شد. چارلی مانند بسیاری از طرفداران بلاک چین‌ معتقد بود که بیت کوین دارای نواقص متعددی است.

• سرعت تراکنش کم
• روشی که استخراج می‌شود
• مقیاس پذیری پایین

همانطور که در مقاله‌های قبلی گفتیم مقیاس پذیری به معنی میزان پردازش تراکنش در هر ثانیه است. هرچه تعداد افراد در بلاک چین بیشتر شود، مقدار زمان مورد نیاز برای پردازش تراکنش بیشتر می‌شود. در نتیجه سرعت تراکنش‌ها کند می‌شود. برای مثال بیت کوین در هر ثانیه ۷ تراکنش پردازش می‌کند یعنی مقیاس پذیری آن ۷ است.

برای اینکه چارلی لی به هدفش برسد و بتواند نسخهٔ سبک تر بیت کوین را ارائه دهد، می‌بایست یک چیز جذاب به نام "انشعاب سخت" ارائه می‌داد. انشعاب که بهترین ترجمه برای واژهٔ (Fork) است  زمانی رخ می‌دهد که در یک بلاک چین اصلی تغییراتی حاصل شود. دو نوع انشعاب وجود دارد که در ادامه آن‌ها را توضیح خواهم داد.

 اولین نوع انشعاب نرم نام دارد. این انشعاب زمانی اتفاق می‌افتد که یک بلاک چین ارتقا داده می‌شود، اما قوانین بلاک جدید هنوز توسط نسخهٔ قبلی قابل شناسایی هستند. انشعاب‌های نرم زیادی در بلاک چین بیت کوین ایجاد شده‌اند. هرچند بیت کوین غیر متمرکز است و هیچ مرجع واحدی بر آن کنترل ندارد، اما با این وجود برای ایجاد تغییرات نیاز به رای اکثریت در شبکه است. تغییرات فقط با دریافت ۵۱ درصد رای از افراد حاضر در شبکه امکان پذیر است.

دومین نوع انشعاب، انشعاب سخت است. این انشعاب زمانی رخ می‌دهد که تغییرات بزرگی مورد نیاز است و تنها راه رسیدن به آن ایجاد یک بلاک چین جداگانه است! این همان کاری است که چارلی لی با لایت کوین انجام داد.

بیشتر بخوانید: پدیده آلت کوین رو به پایان است!

لایت کوین چیست؟

هنوز شباهت‌های زیادی بین لایت کوین و بیت کوین وجود دارد و به همین دلیل لایت کوین را برادر بیت کوین می‌نامند. در واقع اگر بیت کوین طلا باشد آنگاه می‌توان لایت کوین را به عنوان نقره قلمداد کرد. اصلی ترین هدف لایت کوین تبدیل شدن به یک سیستم پرداخت جهانی است. طوری که مردم بتوانند دارایی‌های خود را در هر جایی که هستند بدون نیاز به شخص ثالث مانند بانک به یکدیگر ارسال کنند.

برای اینکه بتوانید به سوال لایت کوین چیست؟ پاسخ دهید ابتدا باید درک کاملی از مشکل دنیای واقعی داشته باشید که لایت کوین در تلاش است آن را حل کند. به عنوان مثال، تصور کنید که جان (ساکن بریتانیا) قصد دارد مبلغی به باب (ساکن کنیا) ارسال کند. اگر از بانک استفاده کند مشکلات زیر را خواهد داشت:

• هزینهٔ تراکنش گزاف
• چندین روز طول می‌کشد تا به دست باب برسد
• جان باید فرم‌های بسیاری را پر کند

بنابراین اگر جان بجای بانک از لایت کوین برای پرداخت استفاده کند دیگر با چنین مشکلاتی مواجه نخواهد شد. اول از همه اینکه هزینهٔ ارسال لایت کوین بسیار ارزان است. در حقیقت هزینهٔ تراکنش آن کمتر از یک سنت است! 

دوم آنکه تراکنش‌های لایت کوین تنها ۲.۵ دقیقه طول می‌کشد تا انجام شوند که نسبت به بانک بسیار سریع تر عمل می‌کند. فرقی نمی‌کند که این مبلغ را به همسایهٔ خود ارسال کنید یا به شخصی در خارج از کشور؛ تنها چند دقیقه زمان می‌برد تا مبلغ شما به دست گیرنده برسد.

و در آخر اینکه لایت کوین غیر متمرکز است و شما کنترل کامل بر دارایی خود دارید. این بدان معناست که نیاز به پر کردن هیچ فرمی برای ارسال مبلغ خود ندارید. لایت کوین با چنین مزایایی می‌تواند جایگزین مناسبی برای انتقال سرمایه باشد. اکنون می‌توانید به این سوال جواب دهید که لایت کوین چیست؟. 

فناوری استفاده شده در لایت کوین

در مثال قبلی توضیح دادم که جان قصد داشت مبلغی به باب ارسال کند. جان فقط شنیده بود که انتقال پول از طریق لایت کوین ارزان تر و سریع تر است اما نمی‌دانست که بلاک چین لایت کوین چگونه عمل می‌کند. برای درک این موضوع به مثال‌های زیر توجه کنید:

• برای دریافت مبلغ، شما نیاز به نشانی کیف پول لایت کوین دارید. همه می‌توانند به صورت رایگان و هر تعداد که می‌خواهند کیف پول بسازند. مانند حساب‌های بانکی.
• جان وارد کیف پول لایت کوین خود می‌شود و مبلغی به نشانی کیف پول باب ارسال می‌کند. جان تصمیم گرفته است تا مبلغ ۱۰ لایت کوین به باب ارسال کند.
• هنگامی که جان مبلغ را ارسال کند، تراکنش به بلاک چین لایت کوین ارسال می‌شود.
• هزاران تراکنش دیگر نیز وجود دارد که از طریق بلاک چین لایت کوین انجام خواهد شد. هر ۲.۵ دقیقه یک بلاک تولید می‌شود.(بلاک پکیجی برای نگهداری از تراکنش است).
• بلاک‌ها تراکنش‌های مختلفی را حمل می‌کنند که یکی از آن‌ها مربوط به تراکنش جان است. قبل از اینکه مبلغ به کیف پول باب ارسال شود، تراکنش باید تایید شود.
• از آنجایی که لایت کوین غیر متمرکز است، هیچ مرجع واحدی آن را تایید نمی‌کند بلکه گروهی از داوطلبان به نام "ماینرها" از قدرت محاسبهٔ خود برای حل معادلات بسیار دشوار استفاده می‌کنند. اینگونه، بلاک‌های تراکنش‌ تایید می‌شوند.
• پس از ۲.۵ دقیقه، ماینرها معادلات را حل می‌کنند و تمام تراکنش‌های داخل بلاک را تایید می‌کنند. اکنون باب پس از تایید، مبلغ را دریافت می‌کند.

همانطور که در بالا اشاره کردم مقیاس پذیری بیت کوین ۷ است یعنی در هر ثانیه می‌تواند ۷ تراکنش را پردازش و تایید کند. اما در آن سو لایت کوین مهمترین هدفش این است تا نسبت به بیت کوین سریع تر عمل کند. تیم توسعه دهندهٔ لایت کوین موفق شده است تا مقیاس پذیری آن را تا رقم ۵۶ برساند، به طوریکه در هر ثانیه ۵۶ تراکنش لایت کوین در بلاک چین پردازش و تایید می‌شود. 

بیشتر بخوانید: مسترنود (MasterNode)

امنیت

بیشتر اپلیکیشن‌هایی که تاکنون از آن‌ها استفاده کرده‌اید دارای سرورهای متمرکز بوده‌اند (مانند فیسبوک، اینستاگرام، توییتر و غیره). این بدان معناست که به اشخاص ثالث در این شرکت‌ها اجازه می‌دهید تا از اطلاعات شخصی شما در برابر هکرها محافظت کنند.

بانک‌ها نمونهٔ دیگری از شرکت‌های متمرکز هستند. اگر یک مجرم بتواند سرورهای مرکزی بانک را هک کند، آنگاه قادر است به تمامی حساب‌ها از جمله حساب بانکی شما دسترسی پیدا کند و همهٔ دارایی شما را سرقت کند. متاسفانه، سرورهای متمرکز همیشه مورد حملهٔ هکرها قرار می‌گیرند و هیچ چیز جلودارشان نیست. 

این امر تا قبل از معرفی سیستم‌های پرداخت غیرمتمرکز مانند لایت کوین امکان پذیر بود! اما اکنون این کار بسیار سخت یا بهتر است بگویم غیر ممکن شده است زیرا برای هک کردن چنین سیستم‌های غیرمتمرکزی باید کنترل ۵۱ درصد از شبکه را بدست آورد که امری محال است. یعنی اگر هزار سیستم (ماینر) در شبکه وجود داشته باشد، هکر باید کنترل ۵۱۰ سیستم را بدست بیاورد.

شانس انجام این کار تقریبا صفر است زیرا شبکه بسیار گسترده است. در حقیقت اگر بخواهیم شبکهٔ لایت کوین را هک کنیم باید میلیاردها دلار هزینه کنیم که شاید با این همه هزینهٔ گزاف تنها بخش کوچکی از شبکه را بتوان کنترل کرد. مسلما این کار ارزش این همه هزینه را نخواهد داشت.

مهمترین موضوع این است که لایت کوین شما چقدر ایمن است. این امر بستگی به روش نگهداری شما دارد. کیف پول‌های متعددی برای لایت کوین وجود دارند که هر کدام دارای ویژگی خاصی هستند.

به این فکر کنید که چگونه پول خود را در دنیای واقعی نگهداری می‌کنید. قرار دادن مقداری دلار در کیف پول چرمی‌تان برای سهولت شما عالی است و می‌توانید آن را به راحتی خرج کنید، اما مسلما هیچوقت تمام دارای زندگیتان را در کیف خود نمی‌گذارید. احتمالا آن را در جایی بسیار امن مانند گاوصندوق یا بانک می‌گذارید.

حالا همین موضوع را برای نگهداری از لایت کوین در نظر بگیرید. احتمالا مقداری از لایت کوین خود را برای مصرف روزمره در کیف پول خود قرار دهید، اما هرگز تمام داراییتان را در آن نگهداری نخواهید کرد.

کیف پول همراه یا دسکتاپ

اگر مقدار کمی کوین در اختیار دارید و می‌خواهید دسترسی آسان و سریع به آن داشته باشید، بهتر است از کیف پول همراه یا دسکتاپ (کیف پول نرم افزار) استفاده کنید. این کیف‌ها به دلیل اینکه فضای کمی را در موبایل یا کامپیوتر شما اشغال می‌کنند و از امنیت قابل قبولی برخورداراند  بسیار عالی هستند.

با استفاده از کیف پول نرم افزار،‌ شما تنها شخصی هستید که به کلید خصوصی خود دسترسی دارید. حتی تیم توسعه دهندهٔ کیف پول هم قادر به دیدن آن نیست. شما همچنین می‌توانید گزینهٔ بازیابی را در کیف پول خود فعال کنید. بنابراین اگر گذرواژهٔ خود را فراموش کردید دسترسی شما به داراییتان قطع نخواهد شد.

کلید خصوصی مانند رمز کارت بانکی شما می‌ماند و برای ورود به کیف به آن نیاز دارید. کلید عمومی نیز مانند شماره حساب در بانک است که برای ارسال و دریافت کوین در کیف پول به داشتن آن نیاز دارید. 

بیشتر بخوانید: شاردینگ چیست؟

کیف پول سخت افزار

امن ترین راه برای نگهداری از دارایی خود کیف پول سخت افزار است. این کیف معادل یک صندوق امانات برای ارز دیجیتال است. کیف پول‌های سخت افزار به شما اجازه می‌دهند تا دارایی خود را به صورت آفلاین ذخیره کنید، به طوری که هیچگاه به اینترنت متصل نمی‌شوند. شاید این کار باعث شود که دیگر مانند کیف پول‌های نرم افزار نتوانید دارایی خود را سریع ارسال یا دریافت کنید، اما امن ترین گزینه است.

معروف ترین نمونهٔ این کیف نانو لجر اس است. حتی اگر قیمت این کیف‌ها گران باشد باید به عنوان امن ترین گزینه به آن‌ها توجه کنید، مخصوصا هنگامی که مقدار زیادی کوین در اختیار داشته باشید. نانو لجر اس به شما این امکان را می‌دهد که یک گذرواژهٔ بازیابی بسازید تا هنگام گم شدن کیف پول سخت افزار خود مجددا به دارایی خود دسترسی پیدا کنید.

سوء استفاده از لایت کوین

افراد زیادی هستند که در کمین نشسته‌اند تا از فناوری‌های نو برای نفع شخصی خود استفاده کنند. متاسفانه ارزهای دیجیتال نیز از این غائله مستثنی نیستند. یکی از موضوع‌هایی که دولت‌ها نگران آن هستند فناوری بلاک چین است که از آن برای پولشویی استفاده می‌شود. این اقدام توسط مجرمان انجام می‌شود که تلاش می‌کنند پول‌های غیر قانونی خود را از دولت مخفی کنند تا مصادره نشوند.

از آنجایی که لایت کوین به افراد اجازه می‌دهد تا دارایی‌های خود را مخفیانه به یکدیگر انتقال دهند، متاسفانه بستری برای مجرمان می‌شود تا به پولشویی بپردازند. اگرچه تمامی تراکنش‌ها بر روی بلاک چین قابل رویت هستند، اما تنها اطلاعاتی که نمایش داده می‌شود نشانی کیف پول است که با هویت واقعی فرستنده و گیرنده ارتباطی ندارد. 

این موضوع بسیار شبیه به گریزگاه مالیاتی است که در آن مجرمان پول‌های خود را مخفی می‌کنند تا مقامات مالیاتی نتوانند بفهمند که آن‌ها چقدر سرمایه دارند. نگرانی بعدی که در رابطه با ارزهای دیجیتال وجود دارد استفادهٔ آن در دارک وب است. دارک وب (Dark web) جایی است که کالا‌های غیرقانونی مانند مواد مخدر،‌ سلاح و کارت‌های اعتباری به سرقت رفته به صورت آنلاین خرید و فروش می‌شود.

یک نمونه از این دارک وب‌ها ، وب سایت Silk road است. جادهٔ ابریشم وب سایتی بود که در آن انواع فعالیت‌های غیرقانونی به وسیلهٔ ارز دیجیتال بیت کوین انجام می‌شد. این سایت در سال ۲۰۱۳ توسط اف بی آی شناسایی و مسدود شد. این در حالی بود که قبل از مسدود شدن حدود یک میلیارد دلار تراکنش بیت کوین در آن به ثبت رسیده بود.

درست است که لایت کوین و سایر ارزهای دیجیتال برای فعالیت‌های غیر قانونی مورد استفاده قرار گرفته‌اند، اما تعداد افرادی که به چنین فعالیت‌های مشغول هستند اندک است. بیشتر مردم ارزهای دیجیتال را به خاطر ارزانی، سهولت و سرعت بالای تراکنش آن‌ها انتخاب می‌کنند.

نم چیست؟

نم (NEM) یک ارز دیجیتال و پلتفرم رمزنگاری شده است که در سال ۲۰۱۵ در کشور مالزی راه اندازی شد. نم در ابتدا قصد داشت از سایر ارزهای دیجیتال الگوبرداری کند یا به اصطلاح فورکی از آن‌ها شود. اما کمی بعد نظر توسعه دهندگان آن تغییر کرد و تصمیم به ساخت پایگاه دادهٔ مخصوص به خود گرفتند. بدین ترتیب نم کاملا منحصر به فرد و مستقل عمل می‌کند.

  نام نم (NEM) مخفف عبارت (New Economy Movement) است که به معنی جنبش اقتصاد نوین است. نم مانند اتریوم دارای پلتفرمی برای نصب اپلیکیشن‌های کاربردی است و از ارز دیجیتال مخصوص به خود به نام (XEM) استفاده می‌کند.

این پلتفرم با استفاده از زبان برنامه نویسی جاوا ساخته شده است و در اولین آپدیت به نسخهٔ C++language ارتقا یافت. اما در سال ۲۰۱۸ برخی از باگ‌های خود را برطرف کرد و به نسخهٔ "Catapult" تغییر کرد.

نم مانند سایر ارزهای دیجیتال، پروژه‌ای با اهداف جاه طلبانه است و فقط به این فکر نمی‌کند که یک پایگاه پرداخت مالی باشد. در واقع، تبدیل شدن به یک واحد پول رسمی جزو اهداف طولانی مدت تیم سازندهٔ نم است و در عوض تمرکز آن‌ها معطوف به سایر حوزه‌ها است.

تیم نم بر این باور است که می‌تواند باعث ایجاد تغییراتی عظیم در عرصه‌های تامین مالی جمعی، وام‌ها، سوابق حقوقی، سوابق پزشکی، حق امتیاز، قرارداد هوشمند، زنجیرهٔ تامین، حسابداری، سوابق مالکیت، و راه اندازی ایکوها شود.

اثبات اهمیت

ممکن است هنگام جستجوی نم در صرافی‌ها با نام (XEM) مواجه شوید. به خاطر داشته باشید که هر دوی آن‌ها یک چیز هستند، فقط (NEM) نام کل پروژه یعنی بلاک چین و اکوسیستم است و (XEM) نام ارز رمزپایه پروژه است. اما چه چیزی آن را منحصر به فرد می‌کند؟

همانطور که می‌دانید اکثر ارزهای دیجیتال برای تایید تراکنش از فرایندی به نام الگوریتم اثبات کار (PoW) و الگوریتم اثبات سهام (PoS) استفاده می‌کنند. اما در آن سو، پروژهٔ نم از سیستمی منحصر به فرد به نام اثبات اهمیت (Proof-of-Importance) استفاده می‌کند.

این فرایند به عنوان گزینهٔ سوم در کنار گزینه‌های قبلی عمل می‌کند و افراد برای خرید ارز دیجیتال نم به آن نیاز دارند. با این گزینه، دارندگان ارز دیجیتال نم در فرایند تایید تراکنش به شبکه کمک می‌کنند و توسط انجمن نم پاداش دریافت می‌کنند. با پیاده سازی این طرح،‌ تیم سازندهٔ نم امیدوار است انقلابی در عرصهٔ بلاک چین ایجاد کند و بتواند بستری نوین و قدرتمند در صنعت رمزنگار ارائه دهد.

بیشتر بخوانید: جنسیس بلاک (Genesis Block) به چه معناست؟

بلاک چین دوگانه

نم دارای دو بلاک چین با اهداف متفاوت است. اولین بلاک چین عمومی است و همه می‌توانند از آن بهره ببرند و دومین بلاک چین به نام میژین (Mijin) است که برای استفادهٔ شرکت‌های بزرگ طراحی شده است. شرکت‌ها با استفاده از این بلاک چین می‌توانند تراکنش‌های خود را مخفی کنند.

استخراج منحصر به فرد

اگر می‌خواهید به عنوان یک عضو فعال (هاروستر) در شبکه شناخته شوید باید حداقل ۱۰,۰۰۰ واحد XEM جمع ‌آوری کنید و منتظر بمانید تا آن‌ها توسط شبکه سرمایه‌گذاری شوند. هنگامی که این مبلغ در کیف پول شما باشد، شبکه به صورت خودکار آن را سرمایه‌گذاری می‌کند. با این کار شما به جرگهٔ هاروسترها اضافه می‌شوید و اجازه دارید به تشکیل بلاک بپردازید.

هنگامی که یک بلاک توسط شما تشکیل شود، به بلاک‌های قبلی افزوده می‌شود و هر کارمزدی که مربوط به تراکنش‌های آن بلاک باشد به حساب شما واریز می‌شود. این روش نیازی به دستگاه‌های سخت افزاری قدرتمند و مصرف بالای برق ندارد.

برای پردازش تراکنش‌ها یک روش بسیار سودمند دیگر به نام سوپرنود وجود دارد که نیاز به قدرت سخت افزاری قدرتمند است. برای اینکه تبدیل به یک سوپر نود شوید ابتدا باید یک سیستم قدرتمند پردازش همراه با اینترنت پرسرعت تهیه کنید، سپس ۳,۰۰۰,۰۰۰ واحد زم جمع آوری کنید. آنگاه درآمد شما از کارمزدها بیش از پیش خواهد شد.

استخراج نم ویژگی‌های فراوانی دارد، به خصوص در سیستم که به دو بخش تقسیم می‌شود:  محلی و واگذار شده. تفاوت آن‌ها این است که در استخراج محلی، کاربران آنلاین با تهیهٔ کلید خصوصی برای امضای چندگانهٔ بلاک انتخاب می‌شوند، اما در استخراج واگذار شده کاربر حتی با داشتن ماندهٔ حساب صفر می‌تواند شروع به استخراج کند.

ویژگی قابل توجه استخراج واگذار شده این است که فرآیند استخراج حتی با خاموش بودن سیستم کامپیوتر نیز امکان پذیر است. 

نحوهٔ خریداری نم

برای سرمایه‌گذاری در نم ابتدا باید یک کیف پول مطمئن انتخاب کنید. به عنوان یک قانون کلی برای نگهداری از ارز دیجیتال نم باید از کیف پول رسمی شرکت به نام "Nano wallet" استفاده کنید. برای این کار ابتدا باید وارد سایت رسمی نم بشوید و گزینهٔ ایجاد کیف پول را انتخاب کنید.

بعد از دانلود کردن کیف آن را در تلفن همراه خود نصب کنید. پس از نصب، صفحهٔ ثبت نام ظاهر می‌شود. با پر کردن مشخصات، گزینهٔ ثبت نهایی را بزنید و کلید خصوصی خود را دریافت کنید. توجه داشته باشید که کلید خصوصی شما رمز ورود به کیف پول نم است و با گم کردن آن دیگر نمی‌توانید به حساب خود دسترسی پیدا کنید. 

اکنون با داشتن کیف پول می‌توانید مرحلهٔ اصلی یعنی سرمایه‌گذاری در نم را آغاز کنید. شما می‌توانید ارز دیجیتال نم را در بیشتر پلتفرم‌ها یا صرافی‌ها خریداری کنید. چند نمونه از صرافی‌هایی که می‌توانید از آن‌ها نم تهیه کنید به شرح زیر هستند: 

• بایننس (Binance)
• هوآبی (Huobi)
• لایوکوین (Livecoin)
• اوکِکس (OKEx)
• اگزمو (EXMO)
• یوبیت (YoBit)

معمولا برای خرید نم باید از رمزارز بیت کوین و اتریوم استفاده کنید، اما در برخی از صرافی‌ها قابلیت پرداخت با پول‌‌های فیات دلار و یورو نیز فراهم است.

بیشتر بخوانید: نئو چیست؟

مزایا

• سرعت تراکنش بالا: در شبکهٔ نم سرعت تراکنش‌ها ده برابر بیت کوین است.
• فرصت‌های فراوان برای کاربران: در پلتفرم نم همه می‌توانند با جمع آوری سرمایه از طریق ایکو، نرم افزارهای خود را طراحی و معرفی کنند.
• همکاری با بانک‌ها: یکی از اهداف نم همکاری با سازمان‌های مالی و مورد توجه قرار گرفتن توسط بانک‌ها است.
• استخراج منحصر به فرد: حتی با خاموش بودن کامپیوتر فرآیند استخراج ادامه دارد.

اتریوم چیست؟

در سال ۲۰۱۲ ویتالیک بوترین هفده ساله توسط پدرش با بیت کوین آشنا شد و از دیدن این فناوری به وجد آمد. او اخبار بیت کوین را مرتب دنبال می‌کرد و گاهی پیشنهاد‌هایی برای پیشرفت پلتفرم بیت کوین ارائه می‌داد. ویتالیک وقتی متوجه شد که توسعه‌دهندگان بیت کوین اهمیتی به طرح‌های او نمی‌دهند، تصمیم به ساخت ارز دیجیتال مخصوص به خودش گرفت.

ایدهٔ او اتریوم بود (Ethereum) و در سال ۲۰۱۵ آن را معرفی کرد. قیمت اتریوم از شروع خود تاکنون پیشرفت زیادی داشته و بازار سرمایهٔ خود را به 22 میلیارد دلار رسانده است. دلیل این همه محبوبیت چه می‌تواند باشد؟ فناوری اتریوم قابلیت این را دارد تا دنیا را تغییر دهد، اما چگونه؟ برای دانستن این سوالات به ادامهٔ مقاله توجه کنید.

بلاک چین اتریوم

بلاک چین اتریوم (که گاها بلاک چین ۲.۰ هم گفته می‌شود) تقریبا شبیه به بلاک چین بیت کوین عمل می‌کند، اما دارای دو ویژگی‌منحصر به فرد است که آن را از بیت کوین متمایز می‌کند. این ویژگی‌ها باعث پیشرفت بلاک چین اتریوم شده است. این دو ویژگی به شرح زیر هستند:

قراردادهای هوشمند

بلاک چین اتریوم به گونه‌ای طراحی شده است تا تراکنش‌ها تنها در صورت فراهم بودن شرایط لازم تکمیل شوند. قوانینی که شرایط لازم جهت انجام تراکنش را فراهم می‌آورند قراردادهای هوشمند نام دارند. یک دستگاه فروشگاه خودکار را تصور کنید. اگر پیتر بخواهد از آن شیرینی بخرد باید پول کافی برای خرید آن داشته باشد، در غیر این صورت نمی‌تواند از دستگاه شیرینی دریافت کند. یک قرارداد هوشمند در این دستگاه اینگونه عمل خواهد کرد:

اگر پیتر یک دلار درون دستگاه قرار دهد، آنگاه دستگاه فروش به صورت خودکار به پیتر شیرینی می‌دهد. به محض اینکه تراکنش انجام شد، یعنی دستگاه پول را دریافت کرد و شیرینی را به پیتر تحویل داد، آنگاه پیتر دیگر نمی‌تواند معامله را فسخ کند. از این رو به چنین تراکنش‌هایی "فاقد نیاز به اعتماد" می‌گویند.

این بدان معناست که برای انجام تراکنش نیازی به حضور افراد قابل اعتماد در شبکه نیست زیرا در صورت فراهم نبودن شرایط لازم، تراکنش انجام نخواهد شد. حالا تصور کنید چنین فرایندی همیشگی باشد و هیچگاه آفلاین نشود.

اپلیکیشن های غیرمتمرکز

اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز یا همان "dApps" برنامه‌هایی هستند که بر روی سرورهای متمرکز قرار ندارند. در عوض آن‌ها مبتنی بر بلاک چین هستند و از سرورهای غیرمتمرکز استفاده می‌کنند.این اپلیکیشن‌ها در هسته اتریوم قرار دارند و یکی از ارکان اصلی آن هستند. اتریوم دارای زبان برنامه نویسی منحصر بفرد خود به نام سالیدیتی است.

از آنجایی که سالیدیتی مانند جاوا اسکریپت است (یکی از متداول ترین زبان‌های برنامه نویسی)، توسعه دهندگان را تشویق می‌کند تا اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز جدید و هیجان انگیز خود را بر روی آن طراحی کنند.

بیشتر بخوانید: ارزش گذاری بیت کوین بر مبنای کمیابی

رمزارز اتریوم به نام اتر

اتر (Ether) ارز دیجیتال اتریوم است. گاهی شباهت این دو اسم باعث شده است تا افراد سردرگم شوند اما همانطور که گفتیم اتریوم یک پلتفرم است و اتر به عنوان ارز دیجیتال مخصوص به آن شناخته می‌شود. اگر قصد انجام کاری بر روی سیستم اتریوم دارید، باید کمی اتر تهیه کنید.

 اتر به سیستم اتریوم سوخت رسانی می‌کند و به اصطلاح از آن به عنوان بنزین (GAS)  یاد می‌کنند. هر تراکنش برای تایید شدن نیاز به پرداخت اتر دارد. در فرایند تایید تراکنش توسط نودهای شبکه اتر به عنوان پاداش تایید تراکنش به آن‌ها تعلق می‌گیرد. اتر یک ارز دیجیتال برای قراردادهای هوشمند خودکار شبکه است.

فرض کنید پیتر قصد نقاشی خانهٔ خود را دارد و به همین منظور می‌خواهد ۱۰ اتر به پائول پرداخت کند تا خانهٔ او را رنگ کند. پیتر برای انجام این کار می‌تواند از قرارداد هوشمند اتریوم استفاده کند. معامله اینگونه رقم خواهد خورد:

• پیتر و پائول هر دو وارد سیستم قرارداد هوشمند می‌شوند و تمامی شرایط و ضوابط سیستم را می‌پذیرند.
• قیمت توافق شدهٔ آن‌ها ۱۰ اتر است و این مبلغ در سیستم توسط پیتر پرداخت و ثبت می‌شود.
• به محض اینکه پائول نقاشی خانه را تمام کند، پیتر کار را بررسی می‌کند و پس از رضایت از کار پیتر گزینهٔ پرداخت تایید می‌کند.
• مبلغ تعیین شده برای پائول در سیستم آزاد می‌شود و او می‌تواند این مبلغ را برداشت کند.

همانطور که می بینید هیچ تقلبی صورت نمی‌گیرد و نیازی به حضور اشخاص ثالث مورد اعتماد در تایید معامله نیست. این ویژگی یکی از منحصر به فرد ترین مزیت‌های اتریوم است.

نگهداری اتریوم

کیف پول‌های سخت افزاری

این کیف‌ها مانند USB عمل می‌کنند و محل ذخیرهٔ ارز دیجیتال اتر هستند. نانو اس (Ledger Nano S) یکی از مطمئنترین کیف پول‌های سخت افزاری است و قادر است دارایی شما را به صورت آفلاین و ایمن ذخیره کند. با این حال بدلیل اینکه مانند USB قابل حمل است محافظت از آن سخت بوده و ممکن است گم شود.

کیف پول‌های دسکتاپ

شما می‌توانید دارایی خود را با ایجاد کلیدهای عمومی و خصوصی مستقیما در کامپیوتر خود ذخیره کنید. در این روش شما با داشتن گذرواژه دیگر نگران گم شدن کیف خود نیستید، اما باید همیشه گذرواژه خود را به خاطر بسپارید زیرا در صورت فراموشی آن دسترسی به کیف پول خود را از دست می‌دهید. من به شما کیف پول دسکتاپ اگزدوس را توصیه می‌کنم.

بیشتر بخوانید: تلاش موسسات حقوقی برای افتتاح کیف پول‌های بیت کوین

کیف پول‌های همراه

این کیف‌ها دقیقا مانند نسخه‌های دسکتاپ عمل می‌کنند با این تفاوت که در تلفن همراه نصب می‌شوند و فضای کمتری را اشغال می‌کنند. جکس یکی از کیف پول‌های محبوب همراه است.

کیف پول‌های اینترنتی

شما می‌توانید با مراجعه به وبسایت‌هایی نظیر کوین بیس (Coinbase) دارایی خود را با ایجاد کلید خصوصی ذخیره کنید.کیف‌های آنلاین از امنیت کمتری برخوردارند و توصیهٔ من به شما این است که تمام دارایی خود را در آن ذخیره نکنید.

از کجا اتریوم تهیه کنیم؟

• بروکرها (بنگاه‌های دلالی): بروکرها مانند صرافی‌ها عمل می‌کنند و با مراجعه به آن‌ها با پرداخت کارمزد، می‌توانید اتر تهیه کنید. البته فرایند تراکنش در بروکرها کمی گران است. همچنین بروکرها از پول‌های فیات مانند یورو و دلار، کارت‌های اعتباری پشتیبانی می‌کنند.
• پلتفرم‌های مبادلهٔ ارز: آن‌ها به معاملهٔ خریدار و فروشنده متصل می‌شوند و به عنوان واسطه بین آن‌ها عمل می‌کنند. مثلا مقداری از هر رمزنگار خریداری می‌کنند و در فهرست فروش خود می‌گذارند. مانند یک دلال.
• پلتفرم‌های همتا به همتا: به افراد اجازه می‌دهد تا مستقیما به یکدیگر متصل شوند و در مورد قیمت چانه بزنند. این روش خطرناک است زیرا هیچ واسطه‌ای بین شما نیست و شخصی که با آن معامله می‌کنید را نمی‌شناسید.

فعالیت‌های کنونی اتریوم

عرضهٔ اولیهٔ سکه (ایکو): اتریوم از طریق عرضهٔ اولیهٔ سکه به توسعه‌دهندگان کمک می‌کند تا سرمایهٔ اولیه خود را توسط سرمایه‌گذاران جمع آوری کنند یا اینکه ایده‌های خود را بفروش برسانند. اتریوم فقط برای اپلیکیشن‌هایی که بر پایهٔ سرورهای غیرمتمرکز ایجاد شوند سرمایه‌ جمع می‌کند.

گولم (Golem): یکی از اپلیکیشن‌های غیرمتمرکزی است که توسط عرضهٔ اولیه سکه اتریوم توسعه یافته است. گولم به کاربران اجازه می‌دهد تا قدرت idle (یک سیستم پردازش ویندوزی است که ممکن است پردازش CPU سیستم شما را تا ۹۸ یا ۹۹ درصد بالا ببرد) سیستم‌های خود را به یکدیگر اجاره دهند. مانند زمانی که نیازی به خودروی خود ندارید و آن را به سایر رانندگان اجاره می‌دهید.

اتریوم در زمینه‌های مختلف فعالیت می‌کند و تنها یه سیستم پرداخت مالی نیست. از این جهت اتریوم جایگاه دوم را در دنیای ارز دیجیتال به خود اختصاص داده است. اتریوم برخلاف بیت کوین هنوز هیچ محدودیتی در عرضهٔ کوین‌های خود ندارد و همه می‌توانند با تهیهٔ دستگاه‌های ماینینگ در فرایند استخراج آن سهیم باشند.

زی کش چیست؟

اگر در زمینه‌ی رمزارز مطالعه می‌کنید، ممکن است درباره زیکش شنیده باشید. زیکش یک "حریم خصوصی" است که به کاربران اجازه می‌دهد تا از جزئیات تراکنش و ارز موجود خود در بازار سرمایه در برابر عموم محافظت کنند ( البته بعد از مونرو).

زدکش به دلیل نواقص محصول خود را از نو می‌سازد 

تیم کوپلند در یک کنفرانس که به میزبانی شرکت ارز الکترونیکی در کرواسی برگزار شد شرکت کرد. او گزارش می‌دهد که شرکت در حال بررسی مهمترین تغییرات ممکن در محصول خود "Zcash" است.

حفظ  حریم خصوصی با درنظر گرفتن سیاست‌های توسعه گسترده

اگر در زمینه‌ی رمزارز مطالعه می‌کنید، ممکن است درباره زیکش شنیده باشید. زیکش یک "حریم خصوصی" است که به کاربران اجازه می‌دهد تا از جزئیات تراکنش و ارز موجود خود در بازار سرمایه در برابر عموم محافظت کنند. توسعه‌ دهندگان زدکش می‌خواهند که ارز دیجیتال تا سه دهه آینده به ۱۰ میلیارد نفر خدمات رسانی کند. کوپلند می‌گوید، حاضرند هر کاری بکنند تا این امر میسر شود.

مسئله مهمی که مد نظر آن‌ها است چگونگی راه اندازی "Sharding" (افزایش ظرفیت پردازش تراکنش اتریوم) است. تحلیلگر سرمایه پایدار و مفسر بیت کوین آقای تور دمیستر (Tuur Demeester) معتقد است آن‌ها در بخش ECC پذیرفته‌اند که طراحی اصلی قابل ارتقا نبوده است. زیکش اساسا یک پروتکل زدکوین (Zcoin) است که برای ساده سازی وارد بیت کوین شده است.

خرج کردن دارایی‌ها جنبه‌های متفاوتی دارد. زیکش محدودیت‌هایی دارد که آن‌ها را از بیت کوین و طراحی ابتدایی آن به ارث برده است. بیت کوین قصد دارد برای رفع محدودیت‌ها مقدار بلاک‌ها را افزایش دهد. بار دیگر، زیکش به دنبال مسیر پیشرفت اتریوم است تا شانه‌های خود را قوی کند. زیکش می‌گوید باید تغییرات را به گونه‌ای اعمال کند که برای طراحی جدید بلاک چین کافی باشد.

توسعه دهندگان زدکوین خلاق می‌شوند

احتمالا، در آینده‌ای نزدیک هارد فورک (یا شاخه سخت که در آن بلاک‌ها و تراکنش‌های نامعتبر قبلی معتبر می‌شوند) دارندگان کنونی را معتبر می‌کند. اما، طرح‌های جدید آسیب پذیری‌های جدیدی در پی ‌خواهد داشت. مدتی قبل، نقصی در پروتکل زدکوین پیدا شد که تورم نامحدود را فعال می‌کرد (به فرد حمله کننده اجازه می‌دهد فرمول اثبات کار صفر را جعل کند و کوین را بدون فرایند اثبات کار تولید کند). 

بیشتر بخوانید: ماینینگ بیت کوین چگونه عمل می‌کند؟

الگوریتم اثبات کار (CryptoNight) که مونرو (Monero) را پایه‌ ریزی کرده است، قبلا در اولین طراحی‌های خود با نقص‌هایی ( که بایت کوین BCN نیز با آن‌ها برخورد کرده بود) مواجه شده بود. بالغ بر ۸۰ درصد از دارایی‌های آن از طریق یک استخراج در سال اول ایجاد شد. هیچکس نمی‌داند توسط چه کسی، اما به احتمال زیاد یک کاربر به تنهایی تمام بایت کوین BCN (با بیت کوین BTC اشتباه نشود) را نگهداری می‌کند. بیت کوین نیز با نقص‌هایی که باعث تورم می‌شدند سر و کار داشت.

در جهان موازی، توسعه دهندگان زدکوین در حال ادغام نوآوری‌های جدید از طریق دش ( یکی از معروف‌ ترین و قدرتمندترین ارزهای دیجیتال پیگیر گریز با حریم خصوصی فوق العاده) هستند. با استفاده از سیستم گره ارشد (مسترنود)، دش اساسا قادر است اولین بلاک را قفل کند و از سازماندهی مجدد بلاک که توسط ماینرها و مسترنودها پشتیبانی نمی‌شود جلوگیری کند.

در یک مصاحبه‌ی جدید با  CCN که منتشر نشده است، مدیرعامل دش رایان تیلور به CCN گفت حریم خصوصی در این مرحله فاصله‌ی زیادی با تمرکز اولیه رمزنگاری دارد. دش مدت‌ها پیش در کیف پول معرفی شد، ویژگی‌ای که به طور قابل توجهی حریم خصوصی را افزایش می‌دهد. طبق گفته‌های تیلور، دش تمرکز خود را معطوف به ایجاد بهترین تجربه‌ی ممکن برای کاربران کرده است.

آیا مشارکت‌های زدکش ادامه خواهد داشت؟

هدف پیش روی زدکش بعد از "مقیاس پذیری" بلاک چین است که با آن حریم خصوصی انبوه مردم برقرار می‌شود. طرفداران افراطی بیت کوین از این تصور که ممکن است بیت کوین از حریم خصوصی برخوردار نباشد رنج می‌برند. آخرین نکته‌ای که تور دمیستر درباره مشارکت ECC به آن اشاره می‌کند برگرفته از پاراگراف آخر مقاله‌ی کوپلند است. کوپلند می‌نویسد:

ویل کاکس اعلام کرد توسعه و مدیریت نیاز به حمایت مالی دارد. هم اکنون، ECC و زدکش از طریق پاداش‌های ماینینگ تغذیه می‌شوند که پیش بینی می‌شود این امر تا سال ۲۰۲۰ متوقف شود. استدلال او این است که حمایت مستمر مالی برای پیشرفت و توسعه ضروری است اما نتوانست مشخص کند این امر چگونه می‌تواند کارساز باشد.تور دمیستر

بیشتر بخوانید: مسترنود (MasterNode)

بدین ترتیب، مدیران ECC قصد دارند مشارکت خود را گسترش دهند، به این طریق که با برنامه نویسی مجدد محصول خود را از نو بازسازی کنند.

مفهوم هودل (HODL) و دیگر اصطلاحات در ارز دیجیتال!

ممکن است در ابتدا که قصد سرمایه گذاری در حوزه ارزهای دیجیتال را دارید، قادر به درک هیچ یک از اصطلاحات آن نباشید. اما رفته رفته با مطالعه و چک کردن معنی هر کدام در اینترنت، شناخت بیشتری پیدا می کنید. 

اگر با افرادی که در مورد رمزارز و بیت کوین اطلاعات زیادی دارند وارد بحث شوید، متوجه اصطلاحات و رمز گذاری هایی می شوید که ممکن است برایتان جدید و گیج کننده باشند. برای مثال اصطلاح HOLD که به اشتباه آن را HODL می خوانند و غیره... 

ما در این مقاله قصد داریم چند اصطلاح را مورد ارزیابی قرار دهیم.

هودل از کجا آمده است؟ 

در سال 2013 یکی از کاربران وب سایت قدیمی و معتبر بیت کوین تاک bitcointalk.org، پستی با عنوان "I AM HODLING" قرار داد و در توضیحات ذکر کرد که اشتباه تایپی انجام داده است، اما بطور عمدی آن را اصلاح نکرد. او به تریدرها پیشنهاد داد که  از ترید کردن و نوسان گرفتن از بازار دست بردارند و بیت کوین خودشان را نگه دارند. چرا که عقیده داشت نگهداری بیت کوین در مدت زمان طولانی سودآور تر خواهد بود.

این واژه رفته رفته در جامعه بیت کوین گسترش یافت و به مرور زمان به یک اصطلاح برای علاقه مندان به سرمایه گذاری بلند مدت تبدیل شد. اخیرا ویکی پدیا نیز مقاله ای تحت عنوان هودل (HODL) را ارائه کرده است که نشان دهنده اهمیت و جست و جوی زیاد کاربران می باشد.

هودل کردن (hodl)

هودل HODL در حقیقت از همان واژه انگلیسی HOLD می آید و به معنی نگه داشتن است. در دنیای رمز ارزها به نگهداری طولانی مدت بیت کوین و یا سایر ارزهای دیجیتال هودل کردن می گویند. تریدرها و سرمایه گذاران معمولا در شرایط نوسانات شدید بازار یا ریزش قیمت ها به یکدیگر پیشنهاد می کنند که هودل کنند و درگیر نوسانات بازار و ترس ناشی از آن نشوند.

بیشتر بخوانید: پامپ و دامپ ارز دیجیتال چگونه اتفاق می افتد؟

اخیرا اصطلاح هودلر HODLER نیز رایج شده است و بسیاری از افراد که قصد سرمایه گذاری بلند مدت دارند و خرید و فروش لحظه ای انجام نمی دهند، خود را  HODLER هودلر معرفی می کنند.

آشنایی با دیگر اصطلاحات

ATH

اصطلاح ATH مخفف (All time high) این بدان معناست که قیمت یک رمزارز مشخص یا ارز دیجیتال معینی تمام رکورد های گذشته خود را شکسته و در بالاترین قیمتی که تاکنون به دست آورده است معامله می شود.

خرس ها 

این اصطلاحی است که از بازار معاملاتی وال استریت گرفته شده است. و بدان معناست که یک معامله گر یا سرمایه گذار معتقد است که قیمت های یک ارز خاص در بازار معاملاتی ارزهای دیجیتال سقوط خواهد کرد و امکان ضرر در آن معامله بیشتر است.

نهنگ ها

این اصطلاح از کازینوهای شرط بندی وارد بازار ارزهای دیجیتال شده است. سرمایه گذاران و معامله گران بازار ارزهای دیجیتال با حساب های بسیار سنگین را با اصطلاح نهنگ می شناسند. و اکثرا به این مسئله که بازار روند صعودی دارد اعتقاد دارند.

BEARWHALE

معامله گرانی در بازار هستند که حساب های بسیار سنگینی دارند ولی تفکر آنها در مورد بازار نزولی است. این مسئله قدرت معامله را از آنها می گیرد.

BAGHODLER

دسته ای از سرمایه گذاران و معامله گران که مدت زمان بسیار طولانی در نگهداری ارز دیجیتال مشخصی پافشاری می‌کند، اصطلاحا bag-holder یا از دیدگاه طنز BAGHODLER می‌گویند. 

REKT

کلمه «REKT»، یک نگارش عمدا اشتباه از کلمه «wrecked» است که به معنای «نابود شده» است. از این اصطلاح برای اشاره به ورشکستگی و یا نابودی افراد در بازارهای اقتصادی استفاده می‌شود.

Mooning

این اصطلاح در بیان اخبار صعودی بسیار بزرگ یک دارایی استفاده می‌شود. یا زمانیکه پیش بینی رسیدن به بالاترین نرخ آن ارز ممکن می باشد از این اصطلاح استفاده می شود.

ADDY

این اصطلاح به آدرس کیف پول یک ارزهای دیجیتال اشاره دارد. مخصوصا زمانیکه شما از فردی آدرس کیف پول او را بخواهید از این واژه استفاده می کنید.

FUD

مخفف کلمات «Fear, Uncertainty, and Doubt»، به معنای ترس، عدم قطعیت و شک است. از این اصطلاح معمولا برای اشاره به عدم اطمینان از یک موقعیت برای خرید و فروش در یازار استفاده می‌شود.

CHOYNA

یک روش تحقیرآمیز برای اشاره به کشور چین است که تبدیل به اصلاحی رایج برای اشاره به این کشورشده است. چین در فضای بیت کوین و بازار تکنولوژی ارزهای دیجیتال بسیار فعال است. عمده استخراج و معاملات ارزهای دیجیتال در دست افراد چینی است.

بیشتر بخوانید: 10 راه آسان برای کسب درآمد با ارز دیجیتال

ALTCOIN

به ارزهای دیجیتال غیر از بیت کوین مانند اتریوم، لایت کوین و … اصطلاحا آلت کوین می گویند.

ASHDRAKED

وضعیتی که تمام پول خود را از دست داده اید. 

BTFD

به معنی خرید بیت کوین هنگامی که بازار نزولی است. 

DUMP

به معنای فروش ارز دیجیتال است.

DUMPING

زمانی که حرکت قیمت رو به پایین می باشد از این اصطلاح استفاده می شود.

(DYOR (Do Your Own Research 

به این معناست که بهترین حالت در تصمیم گیری برای خرید یا فروش داشتن تجربه شخصی و مطالعات کافی در زمینه ارزهای دیجیتال است. و اصطلاحا یعنی اینکه خودت شخصا تحقیق کن.

در این مقاله سعی کردیم تا با گوشه ای از اصطلاحات و جملات مورد استفاده در مکالمات ارزهای دیجیتال شما را آشنا کنیم. برای مطالعه کاملتر این واژه ها و اصطلاحات رایج در ارزهای دیجیتال از این مقاله استفاده کنید.

12 فیلم برای معرفی بیت کوین و بلاک چین

یکی از بهترین راه ها برای آشنایی هرچه بهتر با دنیای پیچیده رمز ارزها و بیت کوین دیدن فیلم است. با گذشت یک دهه از ظهور این فناوری و پا گذاشتن اینترنت به زندگی روزمره خیلی از ما انسانها، هنوز اطلاعات و دانش کافی در این زمینه در عموم افراد پایین است.

به طوری که طبق آماری که در این زمینه منتشر شده است تنها یک درصد از مردم جهان اسم بیت کوین به گوششان خورده است و هیچ ایده ای از مفهوم کلی و تعریف بلاک چین ندارند. 

به همین خاطر به این فکر افتادیم تا مجموعه ای از بهترین فیلم هایی که در رابطه با بیت کوین، بلاک چین و مفاهیم کاربردی دیگری که در این زمینه وجود دارد را برای شما گردآوری کنیم تا شاید از این راه بتوانید با بیت کوین و جهان رمز ارزها راحت تر ارتباط برقرار کنید.

1. پیدایش بیت کوین (The Rise And Rise Of Bitcoin)

ین فیلم در سال ۲۰۱۴ ساخته شد و یکی از قدیمی‌ترین فیلم‌های این عرصه است که هنوز هم بسیار باارزش است. در این فیلم، گاوین آندرسن (Gavin Andresen) با ساتوشی ناکاموتو (Satoshi Nakamoto) ارتباط برقرار می‌کند و به او در بهتر کردن این فناوری کمک می‌کند. این فیلم به پوشش نکات اصلی در مورد بیت کوین و دارایی‌های حول و حوش آن می‌پردازد.

2. بانکداری در بیت کوین (Banking On Bitcoin)

مانند فیلم قبلی است که امور کمی بیشتر در آن توسعه زمانی یافته است و می‌توان نتایج را مشاهده کرد. این فیلم در سال ۲۰۱۶ ساخته شده است. در این فیلم به ماجرا‌های آن زمان وبسایت Silk Road هم اشاره می‌شود و نشان می‌دهد که پیشگامان  یک فناوری همواره افرادی هستند که راه را برای دیگران باز می‌کنند.

3. انفجار بزرگ بیت کوین (Bitcoin Big Bang)

این فیلم به ماجرای صرافی ام تی گاکس (Mt.Gox) می‌پردازد که در توکیو واقع بود و زمانی مسئول بیش از ۷۰ درصد تراکنش‌های بیت کوین در سطح جهان بود.

این صرافی بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۴ فعالیت داشت و سرانجام در یک هک، ۴۵۰ هزار بیت کوین از دست داد. بعد از این واقعه، مدیر عامل این صرافی دستگیر شد که البته بعد از یک سال به دلیل فقدان شواهد در مورد متهم بودن او، آزاد گردید.

4. داستان بلاک چین (Trust Machine: The Story Of BlockChain)

ین فیلم محصول سال ۲۰۱۸ است. اینک بیش از یک دهه از عمر ارز‌های دیجیتال می‌گذرد و ارز‌های مختلفی در این میان ایجاد شده‌اند. احتمالا تعداد کمی از این ارز‌ها در نهایت باقی خواهند ماند.

بیشتر بخوانید: رابرت کیوساکی از طرفداران بیت کوین می شود!

اینک ارز‌های دیجیتال در بعضی از مناطق جهان جهت پرداخت کالا‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند و صرافی‌ها و سرویس‌هایی برای پشتیبانی از این صنعت ایجاد شده‌اند. این صرافی‌ها و سرویس‌ها با مشکلاتی بی‌سابقه مواجه هستند، مشکلاتی که تا به حال کسی با آنها روبرو نبوده است.

5. بیت کوین: پایان پولی که ما می‌شناسیم (Bitcoin: The end Of Money As We Know It)

این فیلم دوره‌ای مختصر و آموزنده در مورد پول و ارز‌های دیجیتال است. در این فیلم، بینشی اساسی در مورد ایده پشت بیت کوین به اشتراک گذاشته می‌شود. این فیلم محصول سال ۲۰۱۵ است.

6. دیپ وب (Deep Web)

ین فیلم به روشنگری پیرامون بخش تاریک اینترنت یعنی دیپ وب می‌پردازد. این فیلم در مورد Silk Road است که اولین بازار غیر قانونی بود که معاملات با استفاده از بیت کوین انجام می‌شد.

سرانجام فعالیت‌های این بازار بسیار گسترش یافت و مقامات متوجه آن شدند. این فیلم به نمایش این می‌پردازد که چگونه پلیس وارد عمل شد و به دستگیری خالق این وبسایت که یک جوان ۲۹ ساله بود، پرداخت.

7. شغل داخلی (Inside Job)

این فیلم مستقیما در مورد بیت کوین و بلاک چین نیست، اما پایه و اساس خوبی را از این فناوری نشان می‌دهد و باید تماشا کرد.

این فیلم به بیان بزرگ‌ترین دلایل ظهور بیت کوین می‌پردازد که از جمله این دلایل نیاز به ایجاد ارزی بود که توسط هیچ حکومتی کنترل و دستکاری نشود.

بیشتر بخوانید: Reddit چیست؟

در این فیلم تماشایی به توضیح نحوه سقوط مالی سال ۲۰۰۸ پرداخته می‌شود. در این فیلم ابراز می‌شود که علت این سقوط مالی خیانت خودی‌ها بوده است.

8.پول جادوئی: انقلاب بیت کوین (Magic Money:Bitcoin Revolution)

ین فیلم محصول سال ۲۰۱۷ است و در این فیلم سوالاتی مانند بیت کوین چیست و چگونه جامعه را تغییر می‌دهد، مورد بررسی و کاوش قرار می‌گیرد.

زبان این فیلم ساده است و با اصطلاحاتی ساده به توصیف نحوه ایجاد اولین ارز دیجیتال جهان پرداخته می‌شود. این فیلم را می‌توانید در کنار اعضای خانواده تماشا کنید.

9.من ساتوشی هستم (I am Satoshi)

کارگردان این فیلم "تامر کانتور" با متخصصان و کارشناسان این حوزه از 5 قاره متفاوت مصاحبه انجام داد و بیش از 60 گزارش جمع آوری کرد که در آنها به توضیح و شفاف سازی فناوری بلاک چین و بیت کوین پرداخت و سعی در ساده کردن این مفاهیم تخصصی داشت. در سال 2014 این فیلم جایزه خلاقانه ترین اثر را از آن خود کرد.

10.زندگی با بیت کوین (Life On Bitcoin)

این مستند به زندگی یک زن و شوهر می پردازد که سعی می کنند تا تمام پرداخت های خود را تا 3 ماه با استفاده از بیت کوین انجام دهند.

11.انجیل بیت کوین (Bitcoin Gospel)

این فیلم بر اساس سخنرانی های راجر ور از علاقه مندان به حوزه رمز ارزها متمرکز است که به او مسیح بیت کوین گفته می شود. وی با جزئیات درباره نحوه عملکرد این ارز توضیح می دهد.

12. بیت کوین: فراتر از یک حباب (Bitcoin: Beyond the Bubble)

فلسفه اینکه بیت کوین چیست؟  و داستان شکل گیری بلاک چین و توضیحاتی از زبان متخصصان این حوزه داده می شود.

امیدوارم با دیدن این فیلمها چشم انداز تازه ای نسبت به بیت کوین و ارزهای دیجیتال پیدا کنید و حداقل بتوانید تعریف مناسبی از این فناوری داشته باشید.

تفاوت بین بیت کوین و اتریوم چیست؟

اتر (ETH)، ارز دیجیتال شبکه اتریوم، قطعا دومین رمز ارز محبوب بعد از بیت کوین (BTC) است . اتریوم و بیت کوین از جهات مختلفی به یکدیگر شبیه هستند. هر کدام از آنها یک ارز دیجیتال هستند که از طریق صرافی های آنلاین خرید و فروش می شوند و می توان آنها را در انواع مختلفی از کیف پول های ارز دیجیتال ذخیره کرد.

این دو ارز دیجیتال غیرمتمرکز هستند، به این معنی که آنها توسط بانک مرکزی یا مرجع دیگری عرضه یا کنترل نمی شوند. هر دو از فناوری دفتر کل توزیع شده معروف به بلاک چین استفاده می کنند. با این وجود، تفاوت های بسیار مهمی بین این دو ارز دیجیتال محبوب در بازار وجود دارد. در زیر نگاهی دقیق تر به شباهت ها و تفاوت های بین بیت کوین و اتریوم می اندازیم.

نکات کلیدی

• بیت کوین به عنوان یک پول دیجیتالی جدید شناخته می شود که خارج از کنترل هر دولت یا شرکت می باشد.
• با گذشت زمان، مردم فهمیدند که یکی از نوآوری های اساسی بیت کوین، یعنی بلاک چین، می تواند برای اهداف دیگر مورد استفاده قرار گیرد.
• اتریوم از فناوری بلاک چین نه تنها برای حفظ یک شبکه پرداخت غیر متمرکز استفاده می کند بلکه همچنین برای ذخیره کد رایانه ای که قدرت قراردادهای مالی غیر متمرکز امن را تامین می کند نیز مورد استفاده قرار می گیرد.
• برنامه ها و قراردادهای اتریوم از طریق اتر، یعنی ارز شبکه اتریوم، پشتیبانی می شوند.
• اتریوم قصد داشت به جای رقابت با بیت کوین به عنوان یک ارز دیجیتال مستقل فعالیت کند، اما با این وجود رقیب بیت کوین در صرافی های ارز دیجیتال شد.

مفاهیم پایه بیت کوین

بیت کوین در ژانویه سال 2009 راه اندازی شد. این ارز دیجیتال ایده جدیدی را توسط خالق آن یعنی ساتوشی ناکاموتو بر روی یک کاغذ سفید معرفی کرد. بیت کوین یک ارز آنلاین را ارائه می دهد که برخلاف پولهای عرضه شده توسط دولت، بدون هیچ منبع مرکزی امنیت آن حفظ می شود.

اگرچه قبل از بیت کوین افراد دیگری سعی در ایجاد ارز آنلاین داشته اند، اما این ارز در نخستین تلاش های خود بسیار موفق بوده است و در بین تمام ارزهای دیجیتال که در طی یک دهه گذشته توسعه پیدا کرده اند، به عنوان مشهورترین ارز دیجیتال شناخته می شود.

بیشتر بخوانید: هر آنچه در مورد بیت کوین باید بدانید!

با گذشت چندین سال، مفهوم ارز مجازی و غیر متمرکز در میان قانون گذاران و ارگان های دولتی به خوبی درک شده است. اگرچه، بیت کوین یک ارز شناخته شده رسمی برای پرداخت یا ذخیره دارایی نیست، اما این ارز دیجیتال توانسته است موقعیتی را برای خود در بازار ایجاد کند و با وجود این که به طور مرتب مورد نقد و بررسی قرار می گیرد، همچنان با سیستم های مالی در ارتباط است.

مفاهیم پایه اتریوم

فناوری بلاک چین برای راه اندازی برنامه هایی استفاده می شود که فراتر از ایجاد یک ارز دیجیتال می باشند. اتریوم بزرگ ترین و معتبرترین پلتفرم نرم افزار غیر متمرکز است که در ژوئیه سال 2015 راه اندازی شد.

اتریوم امکان توسعه قراردهای هوشمند و برنامه های غیر متمرکز (dapps) را فراهم می آورد تا بدون هیچ گونه وقفه، کلاهبرداری، کنترل یا دخالت شخص ثالث راه اندازی و اجرا شود. اتریوم با زبان برنامه نویسی خاص خود که بر روی یک بلاک چین اجرا می شود، تکمیل شده و به توسعه دهندگان این امکان را می دهد تا برنامه های توزیع شده را بسازند و آنها را اجرا کنند.

بیشتر بخوانید: اتریوم چیست؟

برنامه های کاربردی اتریوم گسترده هستند و توسط توکن رمزنگاری شده بومی خود، یعنی اتر (ETH) پشتیبانی می شوند. در سال 2014، اتریوم پیش فروش خود را شروع کرد و از آن به خوبی استقبال شد. اتر مانند یک منبع سوخت برای اجرای دستورات بر روی پلتفرم اتریوم است و توسط توسعه دهندگان برای ساخت و اجرای برنامه ها بر روی پلتفرم استفاده می شود.

اتریوم معمولا برای دو هدف عمده استفاده می شود، اول این که به عنوان یک ارز دیجیتال در صرافی ها مانند ارزهای دیجیتال دیگر خرید و فروش می شود و دوم این که می شود از آن برای اجرای برنامه ها بر روی شبکه اتریوم استفاده کرد. بر طبق گفته اتریوم، مردم در سراسر جهان از اتر برای پرداخت های خود به عنوان یک دارایی با ارزش یا یک وثیقه استفاده می کنند.

تفاوت های کلیدی

در حالی که هر دو شبکه بیت کوین و اتریوم توسط دفتر کل توزیع شده و رمزنگاری شده پشتیبانی می شوند، این دو ارز از لحاظ فنی تفاوت های زیادی با یکدیگر دارند. به عنوان مثال، تراکنش ها در شبکه اتریوم ممکن است شامل کد قابل اجرا باشند، در حالی که داده های ضمیمه شده به تراکنش های شبکه بیت کوین معمولا فقط برای یادداشت ها نگهداری می شوند.

تفاوت های دیگر شامل زمان بلاک (یک تراکنش تایید شده اتریوم در ثانیه انجام می شود در حالی که تراکنش تایید شده بیت کوین در دقیقه صورت می گیرد) و الگوریتم هایی است که بر روی آنها اجرا می شود (اتریوم از etash و بیت کوین از SHA-256 استفاده می کند).

بیشتر بخوانید: تراکنش‌های روزانه اتریوم، از مرز یک میلیون رد شد!

مهمتر از همه، شبکه های بیت کوین و اتریوم با توجه به اهداف کلی آنها با یکدیگر متفاوت هستند. بیت کوین به عنوان یک ارز جایگزین برای پول های ملی ایجاد شده است و بنابراین انتظار می رود که از آن برای خرید و فروش و ذخیره دارایی استفاده شود، در حالی که اتریوم به عنوان یک پلتفرم برای تسهیل قراردادهای برنامه ای تغییر ناپذیر و اجرای برنامه ها از طریق ارز شخصی خود، در نظر گرفته شده است.

بیت کوین و اتریوم هر دو ارز دیجیتال هستند، اما هدف اصلی اتریوم معرفی خود به عنوان یک سیستم پولی جایگزین نیست، بلکه بیشتر هدف آن تسهیل و کسب درآمد از قرارداد هوشمند اتریوم و پلتفرم برنامه غیر متمرکز (dapp) است.

اتریوم از بلاک چین استفاده می کند که این بلاک چین از شبکه بیت کوین پشتیبانی می کند و از لحاظ علمی نباید با بیت کوین رقابت کند. با این حال، از نظر معامله گران، محبوبیت اتریوم باعث رقابت با تمام ارزهای دیجیتال شده است. از اواسط سال 2015، اتریوم در رتبه بندی بسیار نزدیک به بیت کوین بوده و جزو بهترین ارزهای دیجیتال در بازار می باشد.

این نکته را باید به خاطر بسپاریم که اکوسیستم اتریوم بسیار کوچکتر از بیت کوین است. از ژانویه سال 2020، ارزش بازار اتریوم کمی کمتر از 16 میلیارد دلار بود، در حالی که بیت کوین تقریبا 10 برابر بیشتر از 147 میلیارد دلار می باشد.